Ελευθερία μόνο για τους οπαδούς της κυβέρνησης, μόνο για τα μέλη ενός κόμματος -όσο πολυάριθμα κι αν είναι- δεν είναι ελευθερία. Η ελευθερία είναι πάντα η ελευθερία εκείνων που σκέφτονται διαφορετικά. Τουλάχιστον η δεύτερη πρόταση αυτού του αποσπάσματος μπορεί να θεωρηθεί γενικά γνωστή. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό, ωστόσο, είναι η γραφή στην οποία η Ρόζα Λούξεμπουργκ επέκρινε τους Μπολσεβίκους με αυτά τα λόγια. Αυτό είναι ατυχές γιατί, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονται οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες, αυτή η δήλωση δεν νοείται σε καμία περίπτωση ως γενική απόρριψη της επανάστασης. Ούτε πρόκειται για μια παρεξήγηση που διορθώθηκε αργότερα, όπως υποστήριζαν για δεκαετίες οι κομμουνιστές τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Μάλλον, η ανένδοτη κριτική του Λούξεμπουργκ αναφερόταν σε «θεμελιώδη λάθη στη θεωρία Λένιν-Τρότσκι». Το έγραψε αυτό το φθινόπωρο του 1918 στο κελί της φυλακής στο Μπρεσλάου, όπου βρισκόταν υπό τη λεγόμενη προστατευτική κράτηση κατόπιν εντολής της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης. Το χειρόγραφο Για τη Ρωσική Επανάσταση, το οποίο δημοσιεύθηκε μόνο μετά θάνατον με αυτόν τον εκδοτικό τίτλο, αποτελείται αρχικά από 114 χειρόγραφα φύλλα και περιέχει πληθώρα αιχμηρών σχολίων και βαθιών αναλυτικών στοχασμών.

Αποχωρώ

,